Tâhir
Riyâd
VE
ÖLDÜ…
Altmışıncı
yaş gününde,
bana
söyledi
hayatın,
puttan yapılmış bir kuru hurma yemeye benzediğini.
Tüm
ayrılıkları
-diyordu-
bir
araya getiriyorsa ölüm,
nasıl
bir araya gelmezdi bir bedende iki ruh.
Ve
öldü…
Bahane
bulmadı, ama o,
zamanın
başlangıcından daha eski
bir
zamandı.
Tâhir
Riyâd
KUYU
Sustum…
Bu
duyduğunuz var ya,
Rüzgâr
dokundukça yontulan
Eski
bir taşın yankısı…
Bir
zaman geçti boşlukta
Bir
kuyu kazdım o vakit ruhumda
Tüm
dereleri ona akıttım
İçine
yakışıklı bir peygamber bıraktım
Ve dedim:
Uğrayıncaya
kadar toz çobanları
Dolmuş
olur ruhumun tamamı.
