Tâhir
Riyâd
KUYU
Sustum…
Bu
duyduğunuz var ya,
Rüzgâr
dokundukça yontulan
Eski
bir taşın yankısı…
Bir
zaman geçti boşlukta
Bir
kuyu kazdım o vakit ruhumda
Tüm
dereleri ona akıttım
İçine
yakışıklı bir peygamber bıraktım
Ve dedim:
Uğrayıncaya
kadar toz çobanları
Dolmuş
olur ruhumun tamamı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder