Tahir Riyad[1]
GÜLMEK
körlükle
sürmelenmiş bir göz düşledim
inceleyen
beni…
iki yumuşak el
düşledim
topraktaki
çukuru gösteren
bana…
günahlarımı
saymaya koyulmuş iki melek
kanat çırpıyor
etrafımda,
çöküyorlar
omzuma…
çıplaktım,
doğduğumdaki gibi.
ve bir güneş,
küçük bir çocuk gibi tıpışladığım
uyusun ve düş
görsün diye
önümde.
bıyığın üzerine
dökülen bir şarap düşledim
kadehten değil
ama…
ve bir deniz,
içindeki su çekilen
yazı bir sahil
beldesinde geçiren.
bakire bir
Meryem düşledim
uzak bir yere çekilen
benimle.[2]
başka bir
Meryem düşledim
günahkâr.
ve bin haç
takva sahibi
kulların çivilediği
bedenim
üzerine,
haçtaki
tanrının ölümüyle
haçtaki
peygamberinki arasında.
düşlediğimi
düşledim,
korkuyla açtım
kendimi
ve baktım:
körlükle
sürmelenmiş gözler
sallanıyor
sönmüş lambalar gibi
inceliyor beni,
gözlerinden yaş
gelinceye dek gülüyor
bana.
Türkçesi: Halim
Öznurhan
(Yedi İklim, sayı: 284, Kasım, 2013)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder