YANILGI
Muhammed Abdulbârî
Doğar gündüzler gözlerinden
Fakat gece olunca
Mescidimdir, şiiri silen.
Aramızda
Haykırıyor yalnızlığın mesafesi,
Delidir, Ülker’i Süheyl yıldızıyla evlendiren!
Belli edince meylimi
Gölgenin gölgesine,
Muhtemelen ilk defa isyan etti gölgem.
Bir sanrıydım ben
Beni fazla bekleme!
Çünkü ulaşılması zor
Bir efsaneyim ben…
Gözlerimi mecazla boyadığımdan beri
Atları hakikatte at olarak görmüyorum ben.
Buluta sel diyorum
Şimdilerde,
Uzağı iyi göremememden…
Son yanılgım!
Yemin olsun! Kays değilim ben
Sanırım, Leylâ da değilsin sen…
(Yedi İklim, 322, Ocak, 2017)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder