Ahmed Yusuf Akîle - Seçim

SEÇİM[1] 

AHMED YUSUF AKÎLE 

Türkçesi: Halim Öznurhan

1

Fazilet ömrünün baharında, on altı yaşındaydı. Pencere camının arkasından utanarak, gizlice dışarı bakıyordu.

-  Şu, kasabın oğlu... Sürekli kana bulanmış bir halde.. Kesmekten, yüzmekten başka bir şey bilmez... Üff!.. Deri kokar bu...

-  Şu şık giyimli de kim? Haa... Yeni gelen öğretmen... Eh yani! Sakıncası yok, ama henüz ilk maaşını almadı... Arabası da yok... Ailesiyle birlikte oturuyor... Maaşı kıt kanaat geçinmeye yeter ancak.

-  Şu sendeleyerek yürüyen kim? Köyün delisi mi? Topal ve şaşı... Kimse kalmadı mı bundan başka?!

2

Evin önündeki keçiboynuzu ağacı büyüdü ve boyu çitleri aştı.

Fazilet sonuna kadar açık pencerenin önünde oturuyordu. Eli yanağında, kulağı sesteydi. Ay, bulutların üzerinde koşan beyaz bir at gibi belirmişti.

Köyün bir köşesinden zılgıt atıldı.

Bedeni parçalandı... Titredi... Sarsıldı...

- Hayırlı olsun... Kasabın oğluyla evleniyor kız... Deri kokusu hayırlı olsun ona!

İç çekti:

- Ama... Durumu her yönüyle de kötü değil. Sığınacağı bir erkek buldu hiç olmazsa.

3

Nihayet keçiboynuzu ağacı ayın pencereden görülmesini engelleyecek kadar uzadı.

Fazilet evin eşiğinde oturuyordu. Parmakları gerdanlığının taneleri üzerinde yavaş yavaş gezindi.

-  İyi akşamlar Fazilet!

-  İyi akşamlar... Kim o?

-  Kim olabilir benden başka? Köyün şaşı, topal delisi...

-  Ne olursa olsun erkek erkektir. Bunlar erkek için kusur değil.

Deli kahkaha attı...

-  Gülme... Sen kendine hiç değer vermiyorsun. Bir erkeğin topal olması kusur değil.

Delinin kahkahaları daha da yükseldi:

-  Ya şaşılığım?

-  Kör, dilsiz, sağır olsan da, hiçbir şey erkekte kusur değildir.

Sesi boğuklaştı. Başını ellerinin arasında gizledi ve tekrarladı:

-  Hiçbir şey kesinlikle erkekte kusur değildir.

Deli karanlıkta kayboldu... Gülüşünün yankısı Fazilet’in gecesini dolduruyordu.


(Doğu Edebiyatı, sayı: I/2, Aralık 2007)

---

[1] 1958 yılında Libya-el-Cebelu’l-ahdar’da doğdu. Libya Edebiyatçı ve Yazarlar Birliği üyesidir. Öykülerinde daha çok köy yaşamını ele almakta ve alaycı bir dille toplum eleştirisi yapmaktadır. “el-Huyûlu’l-bîd” (Beyaz Atlar, 1998), “Ğinâu’s-Sarasîr” (Cırcır Böceğinin Şarkısı, 2003), “Hikâyâtu’l-Difdezâd” (Difdezâd’ın Öyküleri, 2003) adlı öykü kitapları yayınlanmıştır. Bu öykü, yazarın “el-Huyûlu’l-bîd” adlı öykü kitabından “İhtiyâr” adlı öyküsünün çevirisidir.